‘‘อสนฺตํ ภาวนมิจฺเฉยฺย, ปุเรกฺขารญฺจ ภิกฺขุสุ;

อาวาเสสุ จ อิสฺสริยํ, ปูชา ปรกุเลสุ จฯ

‘‘มเมว กต มญฺญนฺตุ, คิหี ปพฺพชิตา อุโภ;

มเมวาติวสา อสฺสุ, กิจฺจากิจฺเจสุ กิสฺมิจิ;

อิติ พาลสฺส สงฺกปฺโป, อิจฺฉา มาโน จ วฑฺฒตี’’ติฯ (ธ. ป. 73-74) –

ธมฺมปเท อิมา คาถา อภาสิฯ

สุธมฺมตฺเถโรปิ อิมํ โอวาทํ สุตฺวา สตฺถารํ วนฺทิตฺวา อุฏฺฐายาสนา ปทกฺขิณํ กตฺวา เตน อนุทูเตน ภิกฺขุนา สทฺธิํ คนฺตฺวา อุปาสกสฺส จกฺขุปเถ อาปตฺติํ ปฏิกริตฺวา อุปาสกํ ขมาเปสิฯ โส อุปาสเกน ‘‘ขมามหํ ภนฺเต, สเจ มยฺหํ โทโส อตฺถิ, ขมถ เม’’ติ ปฏิขมาปิโต สตฺถารา ทินฺนโอวาเท ฐตฺวา กติปาเหเนว สห ปฏิสมฺภิทาหิ อรหตฺตํ ปาปุณิฯ

อาปตฺติยา อทสฺสเน อุกฺเขปนียกมฺมกถาวณฺณนา

[50] ตสฺสา อทสฺสเนเยว กมฺมํ กาตพฺพนฺติ ตสฺสา อทสฺสเนเยว อุกฺเขปนียกมฺมํ กาตพฺพํฯ ตชฺชนียาทิกมฺมํ ปน อาปตฺติํ อาโรเปตฺวา ตสฺสา อทสฺสเน อปฺปฏิกมฺเม วา ภณฺฑนการกาทิองฺเคหิ กาตพฺพํฯ เสสเมตฺถ อุตฺตานเมวฯ

กมฺมกฺขนฺธกวณฺณนา นิฏฺฐิตาฯ